Wybrani

~Wreszcie wracam. Po dość długiej przerwie zapraszam na kolejny rozdział, który zmieni wiele w życiu jednego z bohaterów. Miłego czytania~ Pod koniec dnia moje siły były na wyczerpaniu. Od zakończenia bitwy aż do trzeciej nad ranem zajmowałam się wieloma rzeczami na raz. Najpierw przeszukiwałam Akademię, potem pomagałam w eskorcie uczniów do doku, a na końcu zmuszono mnie do sprzątania trupów. Nie byłoby w tym nic złego, gdyby nie to, że większość ciał zaczęła spalać się na słońcu i na całej wyspie unosił się odór spalenizny oraz zgnilizny. Smród był tak okropny, że po niedługim czasie kilku strażników zemdlało i trzeba się było nimi zajmować. Na domiar złego podczas eskorty uczniów nie mogliśmy nad nimi zapanować. Spora część była w wielkim szoku i reagowało na polecanie płaczem lub histerią. Przez te kilka dłużących się godzin wielokrotnie krzyczałam i denerwowałam się. -Jeśli spotkam jeszcze jedno płaczące dziecko, to nie ręczę za siebie. – Miotałam się po dziedzińcu Dz

~Będzie smutno. Znów zniknie dość istotna postać. Co się wydarzy?~ Biegnąc przed siebie nie myślałem o nikim innym jak o Tomie. Słyszałem w głosie przyjaciółki tą specyficzną nutę. Nutę, która niosła ze sobą trwogę, niepewność, a co najważniejsze – tragedię. Jak tylko Layla powiedziała, że wschód nas potrzebuje nie myślałem wiele. Wiedziałem, że muszę biec tam gdzie został Tom. Nie byłem jednak przygotowany na to, co zastałem na miejscu.

Czułem dziwne mrowienie w palcach i na plecach. Nie wróżyło to niczemu dobremu. Nim jednak pogrążyłem się w rozmyślaniach ktoś złapał mnie za rękę i wepchnął w tłum obcych mi wampirów. Straciłem z oczu przyjaciół i nauczycieli.

  ~Jak w każdej książce muszą pojawić się kłopoty, tak i w tej mamy takowe. Co stanie się kiedy Łowczyni dojdzie do głosu? Kto zginie, a komu uda się wywinąć z tarapatów?~ W przypływie gniewu zacisnęłam pięść na pręcie. Metal skruszył się, a w ręku pozostał mi jedynie proszek. Spojrzałam na powstałą dziurę, a potem na Damiena. Miał tak zszokowaną minę,